تا، سه تا سى تا حساب مى‌شود و سه تبيع پرداخت مى‌گردد. و در صد تا، دو سى تا و يك چهل تا حساب مى‌شود و دو تبيع و يك مسنه پرداخت مى‌گردد. و در صد و ده تا، دو چهل تا، و يك سى تا حساب مى‌شود. و در صد و بيست تا، مخيّر است كه چهار سى تا و يا سه چهل تا حساب كند.

و در گوسفند پنج نصاب است: «چهل»، و در آن يك گوسفند است. سپس «صد و بيست و يك»، و در آن دو گوسفند است. سپس «دويست و يك»، و در آن سه گوسفند است. سپس «سيصد و يك»، و در آن بنابر احتياط (واجب) چهار گوسفند است، و مسأله جداً مورد اشكال است. سپس «چهارصد تا و بيشتر از آن»، كه در هر صد تا يك گوسفند مى‌باشد تا به هر مقدارى كه برسد.

مسأله 2- در هر يك از نصاب‌هاى مزبور زكات واجب است و در كمتر از حد نصاب، زكات واجب نيست، چنان كه در مابين دو نصاب هم چيزى به جز آنچه در نصاب سابق واجب شده؛ واجب نيست يعنى آنچه در نصاب سابق واجب است، به مابين دو نصاب، تا نصاب لاحق هم تعلّق دارد؛ پس مابين دو نصاب بخشوده است به اين معنى كه به آن، چيزى بيش از آنچه به نصاب سابق تعلق گرفته است تعلق نمى‌گيرد، نه به اين معنى كه اصلًا هيچ چيزى به آن تعلّق نگيرد.

مسأله 3- «بنت مخاض» شتر ماده‌اى است كه در سال دوم داخل شده است. و همچنين است «تبيع» و «تبيعه» (كه گوساله نر يا ماده‌اى است كه در سال دوم داخل شده).

و «بنت لبون» شتر ماده‌اى است كه در سال سوم داخل شده. و همچنين است «مسنه» (گوساله ماده‌اى است كه در سال سوم داخل شده) و «حقه» ماده شترى است كه در سال چهارم داخل شده. و «جذعه» ماده شترى است كه در سال پنجم داخل شده.

مسأله 4- كسى كه بر او از جنس شتر، مثلًا «بنت مخاض» واجب شده باشد و آن را نداشته باشد ولى شترى كه سن آن بالاتر است، مانند «بنت لبون» داشته باشد همان را مى‌پردازد، و (به عنوان ما به التفاوت) دو گوسفند يا بيست درهم مى‌گيرد. و اگر آنچه را كه خود دارد سنش كمتر است، همان را مى‌دهد و با آن دو گوسفند يا بيست درهم مى‌پردازد.