به قدرى تأخير نيندازد كه همه اعضاى قبلى خشك شود.

مسأله 14- خشك شدن اعضاى قبلى در صورتى به وضو ضرر مى‌رساند كه علت آن، تأخير و فاصله طولانى بين شستن اعضا باشد و اما اگر عرفاً افعال وضو را پى‌درپى انجام دهد و با اين حال به علت گرماى هوا يا غير آن، اعضاى قبلى خشك شود، وضو باطل نمى‌شود.

مسأله 15- اگر كارهاى وضو را پى‌درپى انجام ندهد و با اين حال به علت سردى و رطوبت هوا، رطوبت اعضا باقى بماند به طورى كه اگر هوا معتدل بود رطوبت خشك مى‌شد، وضو صحيح است، بنا بر اين معيار در صحت وضو يكى از دو چيز است: يا باقى ماندن رطوبت محسوس و يا مراعات موالات عرفى.

مسأله 16- اگر از روى فراموشى، كارهاى وضو را پى‌درپى انجام ندهد وضويش باطل است. و همين طور است اگر خيال كند كه عضو قبلى خشك نشده و سپس معلوم شود كه خشك شده بوده وضو باطل است.

مسأله 17- اگر جز در قسمتى از ريش كه از حد صورت گذشته است در عضو ديگرى رطوبت نمانده باشد در كفايت آن رطوبت اشكال است. و همين طور است اگر فقط در ساير قسمت‌هايى كه از حد معيّن براى وضو خارج است- مانند موى بالاى پيشانى- رطوبت مانده باشد، بلكه اشكال اين صورت بيشتر است.

و از جمله شرايط وضو: نيّت است‌

و آن، قصد انجام دادن عمل است. و وضو بايد به عنوان اطاعت امر خدا و يا به قصد قربت انجام شود. و اخلاص در نيّت شرط است، پس اگر چيزى را كه با خلوص نيّت منافات دارد به آن ضميمه كند وضو باطل است، به خصوص اگر اين ضميمه ريا باشد، زيرا ريا به هر صورتى در عمل راه پيدا كند عمل را باطل و فاسد مى‌كند. و اما ضميمه‌هاى ديگر غير از ريا اگر راجح باشند و در نيّت داخل شوند ضررى به وضو نمى‌رسانند، مگر آن‌كه آن ضميمه مقصودِ اصلى و قصدِ اطاعتِ امرِ وضو تابع آن باشد، و يا آن‌كه انگيزه وضو تركيبى از آن دو قصد باشد به طورى كه هر يك از آن دو قصد، جزئى از انگيزه وضو محسوب شوند. و همچنين بنابر احتياط