قضاى روزه ماه رمضان‌

قضاى روزه‌اى كه بچه در زمان بچگى افطار كرده بر او واجب نيست، و بر ديوانه و بيهوش قضاى روزه‌اى را كه در زمان عذرشان افطار كرده‌اند واجب نيست. و بر كافر اصلى قضاى روزه‌اى كه در حال كفر، افطار كرده واجب نمى‌باشد و قضاى روزه بر غير آنان واجب است، حتى بر مرتد نسبت به زمان ارتدادش و همچنين است زن حائض و نفساء (كه قضاى روزه بر آن‌ها واجب است) اگر چه قضاى نماز بر آن‌ها واجب نيست.

مسأله 1- قبلًا گذشت كه اگر كسى قبل از ظهر بالغ شود و چيزى نخورده باشد روزه آن روز بر او واجب نيست و همچنين كسى كه نيّت روزه استحبابى كرده و در بين روز بالغ شده، روزه بر او واجب نيست، بنا بر اين اگر افطار كنند قضا بر آن‌ها واجب نيست، اگر چه احتياط (مستحب) قضا نمودن است.

مسأله 2- كسى كه روزه‌اش به خاطر مستى فوت شود، بايد قضا كند، چه مسكر را براى معالجه خورده باشد يا به صورت فعل حرام انجام داده باشد، بلكه اگر قبل از مست شدن نيّت روزه كرده باشد و روزه را هم تمام كند، احتياط (واجب) آن است كه قضاى آن را هم بگيرد.

مسأله 3- اگر مخالف مستبصر گردد، روزه‌هايى كه بر طبق مذهب خود يا مذهب حق با قصد قربت انجام داده، قضاى آن بر او واجب نيست، ولى آنچه در آن حال از او فوت شده، قضايش بر او واجب است.

مسأله 4- قضاى روزه، واجب فورى نيست، البته تأخير آن تا رمضان بعد بنابر احتياط (واجب) جايز نيست، و وقتى تأخير بيندازد، بعد از آن، قضا واجب موسّع است.

مسأله 5- در قضاى روزه ترتيب و تعيين روز آن واجب نيست، بنا بر اين اگر چند روز قضاى روزه بر او باشد و به عدد آن‌ها به نيّت قضا روزه بگيرد، كفايت مى‌كند، اگر چه اول و دوم و مانند آن را تعيين نكند.

مسأله 6- اگر قضاى دو ماه رمضان يا بيشتر بر او واجب باشد، مخيّر است كه ماه رمضان‌