اقتدا نمايد، و لكن خيال كرده شخص حاضر زيد است و در صورت اول اگر با نماز فرادا متفاوت باشد احتياط (مستحب) تمام كردن نماز و اعاده آن است.

مسأله 6- كسى كه فرادا نماز مى‌خواند، بنابر احتياط (واجب) جايز نيست كه در اثنا به جماعت عدول نمايد.

مسأله 7- ظاهر اين است كه در جميع حالات نماز جماعت، قصد فرادا كردن نماز- و لو با اختيار- جايز باشد هرچند كه چنين قصدى را از اول داشته باشد، لكن احتياط (مستحب) آن است كه خصوصاً در صورت دوم، عدول به فرادا نكند، مگر آن‌كه ضرورت- و لو دنيوى- پيش آيد.

مسأله 8- اگر بعد از قرائت امام، قبل از ركوع قصد فرادا كند، قرائت بر او واجب نيست، بلكه اگر در اثناى قرائت امام قصد فرادا كند، كافى است كه بقيّه قرائت را خودش بخواند، اگر چه احتياط (مستحب) به خصوص در صورت دوم آن است كه قرائت را از ابتدا به قصد قربت و رجاء بخواند.

مسأله 9- اگر در اثناى نماز قصد فرادا كند، بنابر احتياط (واجب) جايز نيست دوباره قصد جماعت نمايد.

مسأله 10- اگر قبل از آن‌كه امام سر از ركوع بردارد- و لو اينكه بعد از ذكر- به ركوع امام برسد، يا قبل از ركوع برسد، ولى داخل نماز نشود تا امام به ركوع رود، جايز است كه با امام وارد نماز شود و براى مأموم يك ركعت حساب مى‌شود. و اين حد نهايى رسيدن به يك ركعت در ابتداى وارد شدن به نماز جماعت است، بنا بر اين رسيدن به يك ركعت در ابتداى نماز جماعت، توقف دارد كه به ركوع امام- قبل از شروع نمودن او در سر برداشتن- برسد و اما در ركعت‌هاى ديگر نرسيدن به ركوع امام ضررى نمى‌رساند به اينكه بعد از آن‌كه امام سر از ركوع برداشته باشد ركوع نمايد، لكن شرط است كه به قسمتى از ركعت امام قبل از ركوع برسد و اگر نرسد، مورد اشكال است.

مسأله 11- ظاهر اين است كه اگر در اول ركعت يا در اثناى قرائت، داخل نماز جماعت شود و اتفاقاً از ركوع امام عقب افتاده و در ركوع به امام نرسد، نماز و جماعتش صحيح‌