مسأله 1- بهتر است نماز استسقاء در وقت نماز عيد خوانده شود؛ اگر چه بعيد نيست كه وقت معيّنى نداشته باشد.

مسأله 2- اين نماز، اذان و اقامه ندارد، بلكه مؤذّن عوض آن‌ها سه مرتبه «الصلاة» مى‌گويد.

مسأله 3- مستحب است وقتى كه امام از نماز فارغ شد عباى خود را برگرداند؛ به اين صورت كه قسمت راست آن را روى شانه چپ قرار دهد و بر عكس (قسمت چپ آن را روى شانه راست بيندازد) و بر منبر رود و رو به قبله كند و صد مرتبه با صداى بلند تكبير بگويد، سپس از طرف راستش به مردم رو كند و صد مرتبه با صداى بلند تسبيح بگويد و سپس از طرف چپش به مردم رو كند و صد مرتبه با صداى بلند «لا اله الّا اللَّه» بگويد و سپس رو به مردم كند و صد مرتبه خدا را حمد نمايد و مانعى ندارد كه صدايش را در اينجا نيز بلند كند، چنان كه متابعت مأمومين از امام در اين ذكرها بلكه و در بلند گفتن آن‌ها مانعى ندارد، و شايد اين كيفيت بيشتر جلب رحمت الهى نموده و براى تحصيل مقصود اميدواركننده‌تر باشد، سپس امام دست‌ها را بلند كرده دعا مى‌كند و مردم دعا مى‌كنند و در دعا و تضرّع و طلب عطوفت و درخواست از خداوند متعال بسيار كوشش مى‌نمايند و مانعى ندارد كه مردم به دعاهاى امام، آمين بگويند. سپس امام خطبه مى‌خواند و در تضرّع و طلب عطوفت الهى مبالغه و كوشش فراوان مى‌نمايد و بهتر آن است كه اختيار كند بعض آنچه را كه از معصومين عليهم السلام وارد شده است مانند آنچه كه از مولاى ما امير المؤمنين عليه السلام وارد شده و اول آن «الحمد للَّه سابغ النعم» است. و بهتر است كه در اين نماز دو خطبه مثل نماز عيد فطر و قربان بخواند و خطبه دومى را رجاءً به جا آورد.

مسأله 4- همان طور كه خواندن اين نماز موقع كم شدن باران جايز است، خواندن آن به هنگام خشك شدن چشمه‌ها و چاه‌ها نيز جايز است.

مسأله 5- اگر اجابت دعاى آن‌ها به تأخير افتاد، بيرون رفتن (براى نماز) را تكرار مى‌كنند تا رحمت خدا- ان شاء اللَّه تعالى- آن‌ها را دريابد و اگر اجابت نفرمايد، حتماً براى مصالحى است كه خداوند به آن‌ها عالم است و براى ما حقّ اعتراض نيست و نبايد از رحمت‌