مسأله 18- ساختن مسجد از مستحبات مؤكد است و اجر بزرگ و ثواب عظيمى دارد و در حديث آمده كه پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: «هر كه در دنيا مسجدى بسازد، خداوند متعال در برابر هر وجب آن- يا فرمود: در برابر هر ذراع آن- به مقدار چهل هزار سال راه پيمودن، شهرى از طلا و نقره و درّ و ياقوت و زمرّد و زبرجد و لؤلؤ به او عطا مى‌فرمايد.

مسأله 19- از مشهور فقها نقل شده كه در مسجد شدن زمينى (كه مى‌خواهد مسجد شود) معتبر است كه صيغه وقف جارى شود، مثل آن‌كه بگويد: «وقف كردم آن را به عنوان مسجد قربة الى اللَّه» ليكن بنابر اقوى همين كه قربة الى اللَّه به قصد مسجد بودن، ساخته شود و يك نفر هم به اذن سازنده‌اش در آن نماز بخواند كفايت مى‌كند و مسجد مى‌شود.

مسأله 20- خواندن نماز در حمام- حتى رخت‌كن آن- و در محل زباله و كشتارگاه و بيت الخلاء- حتى جاى صافى كه محل بول كردن قرار گرفته- و ميخانه و در استراحت‌گاه شتر و طويله اسب و قاطر و الاغ و گاو و آغل گوسفندان و در راه‌ها- در صورتى كه ضررى به عابرين نرساند وگرنه حرام است- و در جايگاه مورچه‌ها و مجراى آب‌ها- هرچند در وقت خواندن نماز، انتظار جريان آب نباشد- و در زمين شوره‌زار و در هر زمينى كه عذابى در آنجا نازل شده و روى يخ و در آتشكده‌ها، بلكه هرجايى كه آماده شده است تا در آن آتش افروخته شود و روى قبر و رو به قبر و بين قبرها مكروه است. و در دوتاى آخرى اگر حائل يا ده ذراع فاصله باشد، كراهت برطرف مى‌شود. و پشت سر قبور ائمه عليهم السلام و در طرف راست و چپ آن نماز خواندن اشكالى ندارد؛ اگر چه بهتر است بالاى سر به طورى كه مساوى امام عليه السلام نباشد (مختصرى عقب‌تر بايستد) نماز بخواند. و همچنين نماز خواندن در حالى كه مقابل نمازگزار، آتش فروزان يا چراغ يا عكس جاندار باشد، مكروه است. و با پوشاندن عكس، كراهت برطرف مى‌شود. و همچنين در صورتى كه روبه‌روى نمازگزار، قرآن يا كتاب باز، يا درب باز يا ديوارى كه فاضلاب چاهى كه در آن بول مى‌شود از آن تراوش مى‌شود باشد، نماز خواندن مكروه است و با پوشاندن چنين ديوارى، كراهت برطرف مى‌شود. و البته كراهت در بعضى از موارد ذكر شده، مورد ترديد است و مطلب (چون مربوط به كراهت است) مهم نيست.