استخوان و مانند اين‌ها نجس مى‌باشد. اما سگ و خوك آبى (دريايى) پاك مى‌باشند.

هشتم: چيزى كه مست‌كننده و در اصل روان باشد، نه آن‌كه در اصل جامد باشد- مثل حشيش- هرچند بجوشد و به صورت عارضى روان شود. اما آب انگور اگر با آتش بجوشد و دو ثلث آن كم نشده باشد ظاهر آن است كه پاك باشد؛ اگر چه بدون اشكال حرام است. و آب كشمش هم پاك است و بنابر اقوى حرام نيست و اگر آب انگور و آب كشمش خود به خود به جوش آيند و مست‌كننده شوند- چنان كه گفته شده- نجس هم مى‌باشند. و آب خرما هم بنابراين كه اگر خود به خود به جوش آيد و مست‌كننده شود، نجس است. و اگر مسكر بودن مشكوك باشد، همه اين‌ها محكوم به طهارت مى‌باشند.

مسأله 11- خوردن كشمش و خرمايى كه در روغن بجوشند، يا در ميان چيزى كباب شده و يا دم بكشند يا آن‌كه در شوربا ريخته شوند، هيچ اشكالى ندارد، مخصوصاً اگر جوشش آنچه كه داخل خرما و كشمش است مشكوك باشد كه غالباً چنين است.

نهم: فقاع‌

و آن شراب مخصوصى است كه غالباً از جو گرفته مى‌شود. اما اگر از غير جو گرفته شده باشد حرمت و نجاست آن مورد تأمل است؛ اگر چه به آن فقاع گفته شود، مگر آن‌كه مست‌كننده باشد.

دهم: كافر

و آن كسى است كه به غير اسلام گرويده است يا به اسلام گرويده و ليكن چيزى را كه معلوم است از ضروريات مى‌باشد به طورى انكار نمايد كه به انكار رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم يا تكذيب پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم يا ناقص دانستن شريعت مطهره برگردد، يا گفتار و يا كارى از او سرزند كه موجب كفر او شود. و فرقى بين مرتد و كافر اصلى چه حربى و چه ذمّى نيست.

اما ناصبى‌ها و خوارج- كه خدا آن‌ها را لعنت كند- نجس مى‌باشند و نجس بودنشان مشروط به اين نيست كه آنان نيز انكارى داشته باشند كه به انكار رسالت برگردد، اما غالى در صورتى كه غلو او موجب انكار خدا يا توحيد يا نبوت باشد كافر است وگرنه كافر نيست.

مسأله 12- شيعه غير اثنى عشرى از ساير فرقه‌هاى شيعه در صورتى كه از آن‌ها، دشمنى و ناسزايى نسبت به ساير امامان عليهم السلام كه اعتقادى به امامت آن‌ها ندارند، اظهار نشود پاك مى‌باشند و اگر چنين چيزى از ايشان ظاهر گردد مثل ساير ناصبى‌ها هستند.