از حرام گوشت هم باشد- پاك است. و «پنيرمايه» نيز به چيزهاى پاك مردار ملحق مى‌شود و آن چيز زرد رنگى است كه با آن پنير درست مى‌شود و در شكم بره و بزغاله‌اى كه علف خور نشده به صورت سفت شده (دلمه) قرار دارد، و همچنين است شير داخل پستان و اين پنيرمايه و شير به وسيله جايگاهشان نجس نمى‌شوند. و احتياطى كه نبايد ترك شود آن است كه پاك بودن شير اختصاص به حيوان حلال گوشت دارد.

مسأله 3- مشكدان آهو در صورتى كه احراز شود از چيزهايى است كه حيات در آن حلول مى‌كند، اگر از آهوى زنده يا از مردار آن جدا شود قبل از آن‌كه برسد و مستقل شود و حياتش- در حال زنده بودن آهو- زايل شود (به صورت عضو بى‌روح درآيد) بنابر اقوى نجس است. و اما اگر به حدى رسيده باشد كه بايد كنده شود بنابر اقوى پاك است؛ چه از آهوى زنده جدا شده باشد يا از آهوى مرده. و در صورت شك در اينكه از چيزهايى است كه حيات در آن حلول مى‌كند، محكوم به طهارت است، ولى اگر حلول كردن حيات در آن معلوم و «رسيدن» آن به حد مذكور (استقلال و كنده شدن) مشكوك باشد محكوم به نجاست است. و اما مشك آن در تمام فرض‌ها بدون اشكال پاك است، مگر آن‌كه رطوبت چيزى كه محكوم به نجاست است به آن سرايت كند كه در اين صورت پاك بودنش خالى از اشكال نيست و در صورتى كه سرايت، معلوم نباشد محكوم به طهارت است.

مسأله 4- چيزهايى از قبيل: گوشت، پيه و پوست كه از دست مسلمان و بازار مسلمين گرفته مى‌شود در صورتى كه ندانيم قبلًا دست كافر بوده، محكوم به طهارت است اگر چه به ذبح شرعى آن، علم نداشته باشد و همچنين است در صورتى كه در سرزمين مسلمين افتاده باشد. اما وقتى بدانيم كه قبلًا دست كافر بوده چنانچه احتمال داده شود مسلمانى كه از كافر گرفته حتماً تحقيق كرده و ذبح شرعى آن را احراز نموده است، بلكه بنابر احتياط (واجب) بايد عمل آن فرد مسلمان با آن چيز به مانند رفتار با چيزى باشد كه ذبح شرعى شده است (و احتمال احراز ذبح شرعى كافى نيست) كه در اين صورت هم محكوم به طهارت است. و اما اگر بداند مسلمان، بدون تحقيق از كافر گرفته، بنابر احتياط (واجب) بلكه بنابر اقوى بايد از آن اجتناب نمود.