داده‌اند و در حدود 15 سال است كه در آنجا ساكن هستند، نماز و روزه ايشان چگونه است؟

ج‌

- اگر از اوّل قصد داشتند براى زندگى تا آخر عمر در آنجا زندگى نمايند آن محل وطن محسوب است و نمازشان در آنجا تمام است ولى اگر قصد زندگى دائمى در آن محل نداشتند در آنجا حكم مسافر دارند كه بدون قصد اقامت ده روز نماز شكسته است و روزه صحيح نيست.

س 401

- اگر كسى از وطن خود خارج شود و در محلى اقامت گزيند كه برگشتن او به وطن خود قطعى نباشد طبق فتواى شما اگر مدت ماندن آن قدر باشد كه از نظر عرف مقيم آنجا محسوب شود نمازش را بايد كامل بخواند، دو سؤال مطرح است: الف- مدت بقا از نظر عرفى چقدر است و آيا بايد در اين مدت از آن محل خارج نشود؟ ب- اگر در محل اقامت دوم نمازش را كامل بخواند (توقف او از نظر عرفى به حدّ معين رسيده باشد) آيا محل زندگى اول او هم وطن اين شخص خواهد بود يا خير؟

ج‌

- ميزان در صدق وطن در فرض مرقوم نظر عرف است و گاهگاهى خارج شدن مضر نيست و تا از وطن اصلى اعراض نكرده به حكم وطن باقى است.