«راهى كه من انتخاب كردهام راهى است كه مردم خواهان آن مىباشند. و اگر من هم مثل دولتيها حرف بزنم مردم مرا هم طرد خواهند نمود. من با هيچ يك از كشورهاى مسلمان رابطهاى ندارم [2] ... ولى موقعى كه اختلافاتى بين همان كشورهاى اسلامى و حكومت يهود به وجود مىآيد، چارهاى جز جانبدارى از حكومتهاى اسلامى ندارم. و اگر دولت ايران، رابطه خود را با كشور اسرائيل قطع كند، آن وقت روحانيت ايران يكصدا بر ضد تحريكات كشورها ... عليه حكومت شيعه ايران، قيام خواهند نمود
اكنون كه پيشرفت آثار تمدن غرب و همچنين نفوذ تبليغات كمونيستى، بسيارى از مردم ايران و جوانان ما را به سوى فساد كشانيده، براى جلوگيرى از اين خطر بزرگ، چارهاى جز تقويت امور معنوى در مردم نيست؛ و كسانى كه به نام تجدد، روحانيت را ضعيف مىكنند به توسعه فساد دامنمىزنند. ما با اسرائيل و بهاييها نظر مخالف داريم و تا روزى كه مسئولين امر، دست از حمايت اين دو طبقه برندارند، ما به مخالفت با آنها ادامه مىدهيم.»
[1] بيانات امام خمينى از گزارش «خيلى محرمانه» مورخ 12/ 6/ 1341 ساواك استخراج گرديده است. گزارش زبور با اين جمله آغاز مىشود: «آيت اللَّه خمينى به يكى از سردفتران اسناد رسمى تهران كه اخيراً به قم رفته و با وى ملاقات كرده، اظهار داشته است ...»
[2] در آن زمان رژيم شاه با تبليغات خويش مخالفينِ همسويى اين رژيم با اسرائيل را وابسته به كشورهاى عرب (مصر، عراق و ...) معرفى مىكرد. سخن امام خمينى، در حقيقت تكذيب اين ادعاى نارواى رژيم است.