سخنرانى [در جمع مردم (مخالفت با لايحه كاپيتولاسيون و اعلام عزاى عمومى)]

زمان: 4 آبان 1343/ 20 جمادى الثانى 1384 [1]

مكان: قم‌

موضوع: قيام عليه تصويب لايحه كاپيتولاسيون و اعلام عزاى عمومى‌

حضار: روحانيون، طلاب، بازاريان، دانشگاهيان، اهالى قم و ساير شهرستانها

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‌

عيد ايران را عزا كردند

من تأثرات قلبى خودم را نمى‌توانم اظهار كنم. قلب من در فشار است. اين چند روزى كه مسائل اخير ايران را شنيده‌ام خوابم كم شده است [گريه حضار]. ناراحت هستم [گريه حضار]. قلبم در فشار است [گريه حضار]. با تأثرات قلبى روزشمارى مى‌كنم كه چه وقت مرگ پيش بيايد [گريه شديد حضار]. ايران ديگر عيد ندارد [گريه حضار]. عيد ايران را عزا كرده‌اند [گريه حضار]؛ عزا كردند و چراغانى كردند [گريه حضار]؛ عزا كردند و دسته جمعى رقصيدند [گريه حضار]. ما را فروختند، استقلال ما را فروختند، و باز هم چراغانى كردند؛ پايكوبى كردند. اگر من به جاى اينها بودم اين چراغانيها را منع مى‌كردم؛ مى‌گفتم بيرق سياه بالاى سر بازارها بزنند [گريه حضار]؛ بالاى سر خانه‌ها بزنند؛ چادر سياه بالا ببرند. عزت ما پايكوب شد؛ عظمت ايران از بين رفت؛ عظمت ارتش ايران را پايكوب كردند.

تشريح قانون «كاپيتولاسيون»

قانونى در مجلس بردند؛ در آن قانونْ اولًا ما را ملحق كردند به پيمان وين؛ و ثانياً الحاق كردند به پيمان وين [تا] مستشاران نظامى، تمام مستشاران نظامى امريكا با خانواده‌هايشان، با كارمندهاى فنى‌شان، با كارمندان ادارى‌شان، با خدمه‌شان، با هر كس‌

[1] همزمان با سالروز ميلاد حضرت فاطمه زهرا- سلام الله عليها.