حوادثى كه پيش مىآيد استقامت داشته باشيد و از آنهايى باشيد كه خداوند در حقشان فرمود:
ان الذين قالوا ربنا اللَّه ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائكة ألّا تخافوا و لا تحزنوا و أبشروا بالجنة التى كنتم توعدون.
خداوند ملائكه بر شما فرو مىفرستد و قلبتان را آرامش مىبخشد كه از كشته شدن و اعدام شدن نگران نشويد. جايگاه ابدى شما «جنات عدن» است كه وُعِدَ الْمُتَّقُونَ. [1] روز خوشى و سعادت ما روزى است كه از اين دنياى آلوده و انباشته از درد و رنج و بلا راحت شويم. عيد ما و روز سعيد ما در شهادت است. زندگانى در اين روزگار براى مسلمين خوش و گوارا نيست. ما زندگى در سايه حكومت جباران و ستمكاران را نمىخواهيم و براى همه گونه حوادثى آمادهايم. شما هم بايد آماده باشيد، اگر واقعاً روحانى هستيد نترسيد، نگران نشويد، قلبتان را محكم كنيد. خود را آماده كنيد براى كشته شدن، خود را آماده كنيد براى زندان رفتن، خود را آماده كنيد براى سربازى رفتن، خود را آماده كنيد براى ضرب و شتم و اهانت، خود را آماده كنيد براى تحمل مصايبى كه در راه دفاع از اسلام و استقلال براى شما در پيش است. كمربندها را محكم ببنديد براى حبس، براى تبعيد، براى سربازى رفتن، براى ناسزا شنيدن، نترسيد و مضطرب نشويد. به من اگر فحش مىدهند شما چرا غصه مىخوريد؟ شما چرا نگران مىشويد؟ چرا كاغذها را جمع مىكنيد؟ [2]
پيشينيان اسلام، زجرها و رنجها كشيدند
مگر من از حضرت امير- عليه السلام- بالاتر هستم؟ معاويه چند سال در بالاى منبر به على فحش داد و آن حضرت صبر كرد. مگر حضرت على غير از اين حرفى مىزد كه ما مىزنيم؟ ما مىگوييم احكام قرآن بايد در مملكت ما عمل شود. آن حضرت هم همين را
[2] اشاره به اعلاميه ساواك به نام «سازمان زنان ايران» كه در آن زننده ترين، زشت ترين و بىشرمانه ترين فحشها به امام داده شده بود. پاسبانها و مأموران ساواك شبانه آن را در خيابانهاى قم به در و ديوار مىزدند. طلاب و روحانيان آن را جمع مىكردند، امام در نشست بيرونى خانه خود نيز به طلابى كه آن اعلاميه فضاحتبار را از ديوارها كنده بودند، اعتراض كرد كه چرا اين اعلاميه را جمع مىكنيد؟ بگذاريد بر ديوارها باشد تا ماهيت دستگاه جبار را براى مردم بهتر روشن كند.