اى خوب‌رُخ كه پرده‌نشينى و بى‌حجاب‌

اى صد هزار جلوه‌گر و باز در نقاب‌

اى آفتاب نيمه‌شب اى ماه نيمروز

اى نجم دوربين كه نه ماهى نه آفتاب‌

كيهان طلايه‌دارت و خورشيد سايه‌ات‌

گيسوى حور خيمه ناز تو را، طناب‌

جانهاى قُدسيان همه در حسرتت بسوز

دلهاى حوريان همه در فُرقتت كباب‌

انموذَج جمالى و اسطوره جلال‌

درياى بى‌كرانى و عالم همه سراب‌

آيا شود كه نيم‌نظر سوى ما كُنى‌

تا پر گشوده، كوچ نماييم از اين قباب‌

اى جلوه‌ات جمالْ‌دهِ هرچه خوب‌رو

اى غمزه‌ات هلاكْ‌كُنِ هرچه شيخ و شاب‌

چشم خراب دوست، خرابم نموده است‌

آبادى دو كون به قُربانِ اين خراب‌