رندانه گاه از سر كويت گذر كُنم‌

شايد به زير چشم به رويت نظر كُنم‌

تسبيح پارسايى و سجّاده ريا

در رهن باده چون نبود سيم و زر كُنم‌

آمد شدن به مدرسه‌ام نيست بعد از اين‌

جز آنكه جُستجوى بُتى عشوه‌گر كُنم‌

در صحن مسجدم نبود راه غير از آنك‌

بر كوى مىْ‌فروش از آن ره گذر كُنم‌