بايد از رفتن او جامه به تن پاره كنم‌

درد دل را به چه انگيزه توان چاره كنم‌

در ميخانه گشاييد به رويم كه دمى‌

درد دل را به مى و ساقى مى‌خواره كنم‌

مگذاريد كه درد دل من فاش شود

كه دل پير خرابات ز غم پاره كنم‌

سرِ خُم باد سلامت كه به غمخوارى آن‌

ذره در پرده عشق تو چو خُمپاره كنم‌

از سراپرده عِشقش بدر آيم روزى‌

ساكنان سر كويش همه آواره كنم‌

رُخ نما اى بُت هر جايى بى‌نام‌ونشان‌

تا ز سيلى دل خود همسر رُخساره كنم‌