هرجا كه شدم از تو ندايى نشنيدم‌

جُز از بُت و بتخانه اثر هيچ نديدم‌

آفاق پُر از غلغله است از تو و هرگز

با گوش كر خود به صدايى نرسيدم‌

دنيا همه درياى حيات و من مسكين‌

يك قطره از اين موج خروشان نچشيدم‌

رفتند حريفان بسوى كعبه مقصود

با محملى از نور و به گردش نرسيدم‌

اين خرقه پوسيده رها كرده و رفتند

من شاد باين پوسته در خرقه خزيدم‌

صاحب دل آشفته گذشت از پل و من باز

دنبال خسان پشت به پل كرده دويدم‌

مُرغان همه بشكسته قفس را و پريدند

من در قفس افتاده به خود تار تنيدم‌

يا رب شود آن روز كه در جمع حريفان‌

بينم كه از اين لانه گنديده پريدم‌