من بخال لبت اى دوست گرفتار شدم‌

چشم بيمار تو را ديدم و بيمار شُدم‌

فارغ از خود شدم و كوسِ انا الحق بزدم‌

همچو منصور خريدار سر دار شُدم‌

غم دلدار فكنده است بجانم شررى‌

كه بجان آمدم و شُهره بازار شُدم‌

دَر ميخانه گُشائيد بِرويم شب و روز

كه من از مسجد و از مدرسه بيزار شُدم‌

جامه زُهد و ريا كندم و بر تن كردم‌

خرقه پير خراباتى و هُشيار شُدم‌

واعظ شهر كه از پند خود آزارم داد

از دم رِند مى‌آلوده مددكار شُدم‌

بگذاريد كه از بُتكده يادى بكُنم‌

من كه با دست بُت ميكده بيدار شدم‌