غم مخور ايّام هجران رو به پايان مى‌رود

اين خمارى از سر ما ميگُساران مى‌رود

پرده را از روى ماه خويش بالا مى‌زند

غمزه را سر مى‌دهد غم از دل و جان مى‌رود

بلبُل اندر شاخسار گُل هُويدا مى‌شود

زاغ با صد شرمسارى از گُلِستان مى‌رود

محفِل از نور رُخ او نورافشان مى‌شود

هرچه غير از ذكر يار از ياد رِندان مى‌رود

ابرها از نور خورشيد رخش پنهان شوند

پرده از رُخسار آن سرو خرامان مى‌رود

وعده ديدار نزديك است ياران مُژده باد

روز وصلش مى‌رسد ايّام هجران مى‌رود