[قدم اوّل در تهذيب‌]

تا كى مى‌خواهيد در خواب غفلت به سر بريد، و در فساد و تباهى غوطه‌ور باشيد؟ از خدا بترسيد؛ از عواقب امور بپرهيزيد؛ از خواب غفلت بيدار شويد. شما هنوز بيدار نشده‌ايد؛ هنوز قدم اول را برنداشته‌ايد. قدم اول در سلوك «يقظه» [48] است. ولى شما در خواب به سر مى‌بريد؛ چشمها باز و دلها در خواب فرو رفته است. اگر دلها خواب آلود و قلبها بر اثر گناه سياه و زنگ زده نمى‌بود، اين طور آسوده خاطر و بيتفاوت به اعمال و اقوال نادرست ادامه نمى‌داديد. اگر قدرى در امور اخروى و عقبات هولناك آن فكر مى‌كرديد، به تكاليف و مسئوليتهاى سنگينى كه بر دوش شماست بيشتر اهميت مى‌داديد.

شما عالم ديگرى هم داريد؛ معاد و قيامتى نيز براى شما هست (مثل ساير موجودات كه عود و رجعت ندارند نمى‌باشيد.) چرا عبرت نمى‌گيريد؟ چرا بيدار و هوشيار نمى‌شويد؟ چرا اين قدر با خاطر آسوده به غيبت و بدگويى نسبت به برادران مسلمان خود مى‌پردازيد، و يا استماع مى‌كنيد؟ هيچ مى‌دانيد اين زبانى كه براى غيبت دراز مى‌شود در قيامت زير پاى ديگران كوبيده مى‌گردد؟ آيا خبر داريد كه الغيبة ادام كلاب النّار [49].

هيچ فكر كرده‌ايد كه اين اختلافات، عداوتها، حسدها، بدبينيها، خودخواهيها، و غرور و تكبر، چه عواقب سوئى دارد؟ آيا مى‌دانيد عاقبت اين اعمال رذيله و محرمه جهنم بوده، ممكن است خداى نخواسته به خلود

[48] بيدارى.

[49] در مواعظ امير المؤمنين (ع) به نوف البكالى است: إجتنب الغيبة فإنّها إدام كلاب النّار.

(از غيبت دورى كن، زيرا كه آن نانخورش سگان دوزخ است.) وسائل الشيعة، ج 8، ص 600، «كتاب الحج»، «أبواب احكام العشرة»، باب 152، حديث 16.