فرموده است: (1) ای مؤمنان رکوع و سجود و پرستش کنید تا آنجا که میگوید گواهان بر مردم باشید. و این طریق خاصّه از فرزندان ابراهیم علیه السّلام است، سپس به آیات بسیاری که شبیه این آیات قرآن کریم است توسّل جسته است. و به او میگوئیم: ای احتجاجکننده! تو میدانی که معتزله و سایر فرقههای این امّت در تأویل این آیات به سختی با تو مخالفند و تو بیشتر از ادّعا چیزی نیاوردی، ما اگر ادّعای تو را بپذیریم از تو میپرسیم دلیل شما در اینکه مقصود از آنها خصوص فرزندان حسن و حسین علیهما السّلام هستند، نه دیگران چیست؟ تا کی ادّعا میکنی و از دلیل میگریزی و ما را با قراءت قرآن تشنیع میکنی و میپنداری که قراءت قرآن دلیلی مخصوص تو است و مخالفان تو نمیتوانند چنان کنند، و اللَّه المستعان.
اعتراضی دیگر
(2) سپس صاحب کتاب میگوید: کسانی از عترت که داعی به خیرند مانند آمرین به معروف و ناهین از منکر و مجاهدین فی سبیل اللَّه با سایرین از عترت که داعی به خیر نبودهاند و در راه خدا مجاهده نکردهاند برابر نیستند، چنان که