(1) ابو جعفر محمّد بن عبد الرّحمن بن قبه رازی پاسخ وی را چنین داده است: ما به توفیق الهی میگوئیم ادّعای بیجا و افتراء به طرف مقابل چیزی را ثابت نمیکند و اگر چنین باشد استدلال میان طرفین دعوی برداشته میشود و هر کس هر سخن زشتی را که بخاطرش رسید به طرف مقابل نسبت میدهد، ولی بر خلاف این، روش استدلال و احتجاج پایهگذاری شده و انصاف شایستهترین چیزی است که اهل دیانت بایستی بدان عمل کنند و گفتار ابو الحسن ملجئی نیست که بدان رجوع کنیم و عطف نظر نمائیم و سندی نیست که بدان به عنوان حجّت متمسّک شویم، زیرا ادّعای او بیدلیل است و ادّعای بیدلیل نزد خردمندان مقبول نیست و ما ناتوان نیستیم که بگوئیم آری بحمد اللَّه ما کسی را داریم که به وی رجوع کنیم و به دستور او باشیم و او کسی است که حجّتش ثابت است و ادلّه امامتش آشکار است. اگر بگویی او کجاست و ما را به سوی او راهنمائی کنید، میگوئیم: چگونه میخواهید شما را به سوی او راهنمائی کنیم؟ آیا میخواهید به او بگوئیم سوار مرکب شده و نزد شما بیاید و خود را بر شما عرضه نماید یا