فصل دوم : معناى نسبيت

قسم اول , نسبيت حقايق خارجى قسم دوم , نسبيت علوم به معناى تصويب صواب بودن هر راى با قول به واقع مطلق و ثابت ناسازگار است قسم سوم , نسبيت به معناى تناسب نتيجه با مقدمات نسبيت به اين معنا برخلاف خواسته مدعى فرضيه تحول نتيجه مى دهد مگر با دو شرط باطل قسم چهارم , نسبيت به معناى تناسب سوال و جواب قسم چهارم تنها پيوند پاره اى از علوم را اثبات مى كند قسم پنجم , نسبيت علم به معناى آگاهى نسبى بشر به واقع قسم پنجم از مباحث علوم درجه نخست است استفاده معرفت شناسى از بحث فلسفى و شناخت شناسى نسبيت به عنوان يك اصل موضوع امتياز معناى شناخت شناسى و معرفت شناسى نسبيت , و جامع مشترك آن دو ظهور احتمال در نسبيت معرفت شناسانه همه يقين ها و باورهاى قطعى را زائل مينمايد

فصل سوم : مبادى تصورى و تصديقى مساله قداست

1 قداست به معناى ارزشى كه مايه مدح و قدح است 2 قداست به معناى حجيت در عمل قداست به معناى محور ايمان قداست به معناى سوم مزاياى دو قسم ديگر را داراست قداست معرفت دينى از قسم سوم است قداست به معناى نقد ناپذيرى نقد ناپذيرى اصل دين و شريعت سالبه به انتفاء محمول است نه موضوع سر نقدناپذيرى قرآن اصل دين در صف اول , علوم اسلامى در صف دوم و معرفت شناسى در صف سوم ضرورت اقرار به قداست و نقد ناپذيرى برخى از آگاهيهاى دينى عالمان دينى از ناحيه معرفت شناسى كه در صف سوم واقع است سر اين كه در صف دوم براى عالم دينى چيزى مقدس و نقد ناپذير نبوده و در صف سوم برخى مقدس و نقد ناپذيرند قداست معنوى دين مايه قداست معرفت دينى و بر اساس اتحاد عارف و معروف دليل قداست عالم