پس معرفت شناس تنها از تقدس و يا مراتب تقدس قضاياى مختلفى كه در علوم گوناگون هستند و حتى از عدم تقدس برخى از گزاره هايى كه در حوزه انديشه بشرى واقع مى شوند , خبر مى دهد و تعيين مصاديق حاصل نقدها و بررسى هاى مستمرى است كه در هر علم واقع مى شود

رهنمودى كه معرفت شناس پس از دريافت تقدس گزاره هاى صحيح علوم دينى به عالمان علوم مختلف مى تواند بدهد نفى نقد و بررسى نيست بلكه ارائه حساسيت و اهميت نقدهاى علمى است , زيرا تا زمانى كه گمان خطا و احتمال بطلان نسبت به يك قضيه وجود داشته باشد و به عبارت ديگر تا هنگامى كه سوال و شبهه اى پيرامون صحت و سقم يك قضيه باقى باشد , اعتبار دينى و تقدس آن قضيه معلوم نمى گردد , و بلكه به هر نسبت كه سوالها و شبهات بيشتر باشد , احتمال تقدس آن نيز كمتر خواهد بود

تقدس يك مفهوم آن گاه معلوم مى شود كه نه تنها شبهات و سوالات موجود پيرامون آن پاسخ داده شده باشد بلكه با اقامه برهان و استدلال و استفاده از مقدمات بين و يا مبين زمينه شبهات و سوالات محتمل نيز خشكيده باشد پس معرفت شناس در وصف ها و توصيه هاى خود به عالمان علوم , تقدس را به عنوان سدى براى نقدهاى علمى معرفى نمى كند بلكه وصول به آن را تنها پس از گذر و گذار از تمامى شبهات و سوالات موجود و محتمل , ممكن و ميسر مى داند , و البته قبل از وصول به اين مرتبه گرچه از وجود يك قضيه و