از آنچه بيان شده دانسته مى شود

اولا : مسائل اخلاقى و قضاياى ارزشى در قرآن خارج از حوزه استدلال و برهان نبوده و تنها بيانگر گرايشهاى شخصى نمى باشند بلكه قضايايى هستند كه در افق گسترده جهان شناسى الهى از نفس الامرى متناسب با خود برخوردار بوده و از آن طريق مورد استدلال قرار مى گيرند

ثانيا : ذكر مسائل اخلاقى آيات مربوط به احكام هرگز دليل بر اين نيست كه قرآن تنها به اخلاق و نظام ارزشى دعوت كرده و وضع قانون را به عنوان تابعى از آن در اختيار انسان گذارده است , بلكه از اخلاق به عنوان پشتوانه اجراى احكام استفاده مى نمايد و از طرف ديگر بيانگر ريشه تكوينى احكام اعتبارى است تا آنها را از اعتبار محض خارج ساخته و بطور غير مستقيم بحقائق عينى مرتبط سازند زيرا روح و ملكات آن كه با احكام شكل مى گيرد جزء حقائق غيبى اند

ذكر تقوى , ايمان , و سخن از اصلاح و انتظام زندگى اجتماعى در هنگام بيان احكام اقتصادى اسلام و همچنين آياتى كه درباره مسائلى از قبيل ربا و يا انفال مى باشند همگى از اين باب هستند :

[ يا ايها الذين امنوا اتقوا الله و ذروا ما بقى من الربوا ان كنتم مومنين

([ يسئلونك عن الانفال قل الانفال لله و الرسول فاتقوالله و اصلحوا