جامعه انسانى ظرف تزاحم احكام و هم چنين محل اجراى احكام و مقررات متغيرى است كه در دايره قوانين ثابت بر عهده مسئولين اجرايى است , تعيين تكليف مردم آن گاه كه اجراى دو حكم به تزاحم منجر مى گردد و يا ابلاغ احكامى از قبيل آنچه در هنگام تعيين فرماندهان و يا در وقت وقوع جنگ و يا صلح صادر مى شود

همگى از جمله امور متغيرى است كه همراه با حوادث زمان در معرض تبدل و تغيير قرار دارد حضور دين در حيات اجتماعى انسان نيازمند به اشخاصى است كه از طرف خداوند براى پاسخگويى به اين نياز مستمر تعيين شده باشند , زيرا برهان نبوت دامنه دين و شريعت را منحصر به حوزه اى خاص از قوانين و احكام نكرده بلكه ضرورت آن را براى تمامى ابعاد اثبات مى نمايد

اين نياز در زمان حضور پيامبر ( ص ) توسط شخص ايشان پاسخ داده ميشد , سيره پيامبر در مسائل اجتماعى مسلمين بهترين دليل و برترين گواه صدق بر اين مدعااست پيامبر ( ص ) علاوه بر آن كه احكام و قوانين كلى الهى را ابلاغ مى كرد مسائل اجرايى جامعه را نيز با ولايت و رهبرى اجتماعى خود عهده دار بود

تخلف از احكام و مقررات جزيى پيامبر همانند عصيان از قوانين كلى شريعت گناه و معصيت شمرده مى شد يعنى همانگونه كه تمرد از فرمان خدا مبنى بر اقامه نماز و ايتاء زكاه معصيت است تخلف از فرمان پيامبر مبنى بر شركت در لشكر اسامه نيز گناهى الهى است

آنچه پيوند اين گونه از احكام را با فرمان خدا يعنى رابطه آن را با