یادداشتهای استاد مطهری، ج 1، ص: 332

ایضاً میگوید:

جامی میگوید:

از این نظر است که انسان گاهی نی بریده از نیستان و یا مرغی آشیان گم کرده و یا طوطی دور از جنگل آزاد هند و اسیر در قفس و امثال اینها خوانده شده است. و هم از این نظر است که برای انسان دردی دیگر و نیازی دیگر ماوراء این نیازهای معمولی و مادی تشخیص داده میشود.

حقیقت این است که ریشه همه حرفها درباره غربت انسان و آشیان گم کردن او و در قفس اسیرشدن او و بریده شدن و جدا شدن او از نیستان، همه و همه ریشهاش در داستان آدم و رانده شدن او از بهشت و خطای او و توبه و گریه او است که در کتب آسمانی بالاخص قرآن مجید آمده است. آن داستان منشأ یک درد و یک نیاز دیگر را در انسان بیان میکند و توضیح میدهد.

قرآن که میگوید:«ألا بِذِکرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلوبُ» پایان این دلهره و اضطراب را بیان میکند.

رجوع شود به کتاب (قصة الغربة الغریبة) سهروردی. ایضاً منزل الغربة از منازل ولایات (منازل السائرین) ( (شرح منازل السائرین) کاشانی ص 212- 216).