یادداشتهای استاد مطهری، ج 1، ص: 218

ص 63 و 64:.

«نسل جدیدتر هر روز بیشتر از پیش محدودیت سخن گفتن تنها به زبان عربی را از میان برداشتند، موفق شدند دریچههای جدیدی که بر روی واقعیتهای اجتماعی و اخلاقی جهان اطراف گشوده میشد کشف کنند، با فلسفههای جدید: اگزیستانسیالیسم، مارکسیسم، ایدئولوژیهای کم و بیش انقلابی ضداستعمار، ضدامپریالیسم، سوسیالیسم، وحدت عربی (نظیر آنچه حزب بعث عرضه کرد) و اخلاق انقلابی جدید که ملهم از روح باندونگ بود، آشنا شدند.

عوامل فوق سبب شد که نسبت به ارزشهای اصلاح مشکوک و مردد گردند.».

ص 64:

«به قدرت رسیدن نیروهای اجتماعی در کشورهای تازه استقلال یافته (سوریه، لبنان، لیبی، سودان، مراکش، تونس، الجزایر) و یا کشورهایی که رژیمشان تغییر کرد (مصر، عراق، تونس، لیبی) باعث رانده شدن بورژوایی ملی گردید. نسل جدیدتر بهطور طبیعی در جستجوی آن بود که قدرت خود را در زمینههای مختلف بسط دهد تا به این ترتیب کنترل «هدایت ملی» را در دست گیرد (نظیر ناصریسم در مصر و بعث در سوریه و عراق، و بومدین و رفقایش در الجزایر و حبیب بورقیبه و تیپش در تونس، خلاصه نوعی ملیتاریسم). در نتیجه مذهب که به مقیاس آلت دست سیاست واقع شده بود، خود را با یک نزاع (اگر نگوییم با یک انقلاب) رو در رو دید که حوزه عملش خارج از تصور او بود.».

این نیز معلول روش نابخردانه امثال رشید رضا بود.

ص 64: