خدا و جهان دیگر

علاقه مندی بشر به این موضوع

فرضاً ما هنوز نپذیرفته باشیم که مسئله شناسایی خدا امری فطری است و هر کسی به حکم فطرت و غریزه راهی به خالق و آفریننده خود دارد، این جهت قابل تردید نیست که علاقه به فهم و دانستن این مسئله در نهاد هر کسی هست.

هر مجهولی که در برابر بشر خودنمایی کند علاقه به حل آن در روح کنجکاو وی پدید میآید و هر اندازه که آن مجهول عظیمتر و باشکوهتر باشد علاقه و آرزوی فهم و حل آن نیز بیشتر است. به این جهت موضوع «خدا شناسی» که شامل بزرگترین راز جهان است از هر موضوع دیگر برای بحث و تحقیق جالبتر و جاذبتر است.

گذشته از این جهت، این موضوع با هستی و اصل و ریشه آدمی ارتباط دارد. اگر کودکی را از سر راه برداشته باشند و از او نگهداری کنند تا بزرگ گردد و به حد رشد و تمیز برسد، مسلّماً یکی از علاقهها و آرزوهای آن کودک این خواهد بود که بداند پدر و مادر او کیستند و ریشه و تبارش چیست خواه آنکه این دانستن و ندانستن سود یا زیانی برای او داشته باشد یا نداشته باشد.

مثل این است که آدمی خود به خود و طبیعتا این قاعده منطقی را استشمام