اصالت روح

بسیاری از مسائل علمی این شانس و خوشبختی را دارند که جز در محیط دانش و دانشمندان مطرح نمیشوند و جز دست صلاحیتدار دانشمند آنها را مس نمیکند. ولی بعضی از مسائل از این خوشبختی بی نصیبند، به همه مجامع و محافل کشیده میشوند، هر دستی آنها را لمس میکند و البته احتیاج به توضیح ندارد که دست مالی شدن زیاد یک مسئله علمی از طرف هر فرد و هر دستهای چهره و قیافه او را عوض میکند و کار طالبان و پژوهندگان را دشوار میسازد و بلکه در قدمهای اول آنها را دچار ضلالت و گمراهی مینماید.

مسئله «روح و بدن» و همچنین مسئله «خدا و عالم» از این دسته از مسائل است که از آن خوشبختی بینصیبند. شاید هیچ کس یافت نشود که این دو مسئله را برای خود طرح نکرده باشد و به یک نوعی هم در فکر خود و به خیال خود اینها را حل نکرده باشد.

البته این امر، سبب و علت دارد؛ مربوط به شانس و بخت و اتفاق نیست.

اولین سؤالاتی که طبیعت کنجکاو بشر از خود میکند این است که من چیستم؟ و جهانی که در آن هستم چیست؟ بشر ناچار باید خود را به نحوی در برابر این سؤالها قانع کند و از این رو هر کس برای خود دارای نوعی خود شناسی و نوعی جهان بینی