اشعاری از علامه طباطبایی

اگر شعرهایی که مجتهدها و فقهای زمان و مراجع تقلید زمان در این زمینهها گفتهاند، همانها را بخواهیم جمع کنیم، مثل شعرهای مرحوم میرزا محمدتقی شیرازی و شعرهای مرحوم نراقی [1]، خودش یک داستانی دارد، که دیگر خیلی معطلتان نمیکنم، ولی خوشم میآید که شعرهایی از استاد خودمان علامه طباطبایی سلّمه اللَّه تعالی را برای شما بخوانم، ببینید که این مفسرین مادی حافظ اینجا چه میگویند. ایشان میگوید:

من به خال لبتای دوست گرفتار شدم.چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم.

فارغ از خود شدم و کوس اناالحق بزدم. همچو منصور خریدارِ سردار شدم.

غم دلدار فکنده است به جانم شرری. که به جان آمدم و شهره بازار شدم.

در میخانه گشایید به رویم شب و روز. که من از مسجد و از مدرسه بیزار شدم.

جامه زهد و ریا کندم و بر تن کردم. خرقه پیر خراباتی و هشیار شدم.

واعظ شهر که از پند خود آزارم داد. از دم رند میآلوده مددکار شدم.

بگذارید که از بتکده یادی بکنم. من که با دست بت میکده بیدار شدم

عرفان حافظ، صفحه : 56