(بحث آدم را بخوانید ببینید چه میگویند) یعنی وقتی که ظهور کرد بر همه ماهیات و اعیان ثابته، نه در ملک عشق بود [و نه در آسمانها و زمین و کوهها] (انّا عَرَضْنَا الْامانَةَ عَلَی السَّمواتِ وَ الْارْضِ وِ الْجِبالِ فَابَینَ انْ یحْمِلْنَها وَ اشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْانْسان) [1]، تنها موجودی که این استعداد را داشت انسان بود.

به عقل گفتند اینجا جای تو نیست، تو برو عقب.

من خیال میکنم مقصود از «مدعی» همان عقل یا نفس یا قوای شیطانی و یا این جور چیزها باشد. در غزل دیگری ابتدا میگوید:

تا به اینجا میرسد:

باز تقدم عشق بر خلقت و آفرینش را بیان میکند. در این زمینه البته باز مسائلی که این آقایان گفتهاند زیاد است.

سریان عشق

مسئله دیگر «سریان عشق» است، یعنی عشق از طرف مخلوقات، که در