تحت تعقیب قرار میگیرد، ولی چه بسیار اشخاص که کتابهای مسمومی را میخوانند و آن کتابها روحیه آنها را فلج و بیحس میکند ولی نه خود آنها و نه مقامات مسئول متوجه نمیگردند که چنین ضایعهای رخ داده است.

آری، امام حسن مجتبی علیه السلام فرمود: عجبا که مردم درباره مأکولات خود میاندیشند که مثلًا غذای مسموم نخورند و اگر کسی غذای مسموم به خورد آنها بدهد او را تحت تعقیب قرار میدهند اما درباره افکار و معلومات و معقولاتی که به مغز خود فرو میکنند هیچ نمیاندیشند و توجه ندارند، و بسا هست که تا زنده هستند نسبت به آن شخص مسموم کننده علاقهمند هم هستند و به او ارادت میورزند.

عجبتر و مهمتر این است که فکر مسموم و خطرناکی رنگ دینی و صبغه مذهبی هم داشته باشد؛ دیگر خطر او صدبار مهمتر است. در تاریخ گذشته ما متأسفانه چقدر زیاد افکار مسمومی با رنگ و شکل دینی وارد بازار شده و خریداران زیاد پیدا کرده و کمتر کسی هم متوجه شده که این متاع تقلّبی است. آیا باور میکنید که این روحیه تنبل و جامد و سرد و خشک ما معلول همان متاعهای تقلّبی روحی است؟!.

لابد شنیدهاید که در اسلام دستور و قانونی هست مبنی بر اینکه نشر و خرید و فروش و حتی قرائت کتب ضلال حرام است مگر برای افراد معدودی که تحت تأثیر آن کتابها قرار نمیگیرند و با خواندن و قرائت آنها گمراه نمیشوند. این دستور شایددر نظر بعضیها عجیب و غیرقابل قبول جلوه کند و منافی با اصول آزادی تلقی شود. ولی اگر درست توجه کنیم میبینیم از نظر کلی، این قانون نه تنها بیاشکال است بلکه خیلی هم لازم و ضروری است. کتب ضلال یعنی نشریات منحرف کننده.

خواهید گفت که مقیاس انحراف و ضلالت چیست؟ جواب این است که خوبی و بدی هر چیزی را از روی آثارش باید شناخت؛ باید دید آن کتاب چه