است که قرآن به نیروی عقل و با استدلال عقلانی برای پیامبر حاصل نشده، بلکه این قلب پیغمبر بود که به حالتی رسیده غیرقابل تصور برای ما، و در آن حالت استعداد درک و شهود آن حقایق متعالی را پیدا کرده است. آیات سوره نجم و سوره تکویر کیفیت این ارتباط را تا حدودی بیان میکنند.

در سوره نجم میخوانیم:

وَ ماینْطِقُ عَنِ الْهَوی.

سخنی که او (پیامبر) میگوید ناشی از هوا و هوس نیست.

انْ هُوَ الّا وَحْی یوحی.

نیست مگر وحیی که به او القا شده است.

عَلَّمَهُ شَدیدُ الْقُوی.

تعلیم کرده او را موجودی سخت و نیرومند.

ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوی.

همان ملک مقتدری که به خلقت کامل بر رسول جلوه کرد.

وَ هُوَ بِالْافُقِ الْاعْلی.

و آن در عالیترین افقها بود.

ثُمَّ دَنا فَتَدَلّی.

وقتی نزدیک شد پس درآویخت.

فَکانَ قابَ قَوْسَینِ اوْ ادْنی.

نزدیک شد به اندازه دو کمان و یا نزدیکتر.

فَاوْحی الی عَبْدِهِ ما اوْحی.

پس وحی کرد به بنده خود آنچه وحی کرد.