الَّذینَ یخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلینُ جُلودُهُمْ وَ قُلوبُهُمْ الی ذِکرِ اللَّهِ [1].

خدا بهترین سخنها را فرود آورده، سخنی که سراسرش یکدست و مشابه است. در عین حال تنها بشارت نیست، اندرز هم هست. مردمان خداپرست خداترس وقتی کلمات خدا را میشنوند بدنشان به لرزه در میآید و خوف بر آنها عارض میشود. آنگاه حالتشان مبدل به حالت تذکر و محبت و آرامش میشود.

در این آیات و در بسیاری آیات دیگر [2] مخاطبهای قرآن

یکی دیگر از نکاتی که در شناخت تحلیلی میباید از قرآن استنباط کرد، تعیین و تشخیص مخاطبان قرآن است. در قرآن تعبیراتی نظیر هُدی لِلْمُتَّقینَ [3]، هُدی وَ بُشْری لِلْمُؤْمِنینَ [4] و لِینْذِرَ مَن کانَ حَیاً [5] زیاد آمده است. اینجا میتوان سؤال کرد که هدایت برای پرهیزکاران لزومی ندارد زیرا

[1]. زمر/ 23.

[2]. مثل آیه 58 از سوره مریم و آیات اول سوره صف.

[3]. هدایت است برای پرهیزکاران. (بقره/ 2)

[4]. هدایت و بشارت است برای مؤمنین. (بقره/ 97)

[5]. آمده است تا زندهها را انذار کند. (یس/ 70)