از عظمت وى ميباشد و علاوه بر بحر العلوم از سيد على صاحب رياض و شيخ جعفر كاشف الغطاء و ميرزا مهدى شهرستانى و جمعى ديگر از اجلّاى علماى بحرين و قطيف اجازه داشته و از ايشان روايت نموده و كلباسى آتى التّرجمه و بعضى ديگر از اجلّا نيز از وى روايت مى‌كنند.

بارى شيخ احسائى در اواسط عمر خود به بلاد عجم رفته و در نزد ملوك و اكابر وقت بسيار محترم بود. نخست در يزد سپس در اسپهان اقامت گزيد و در هنگام مراجعت به وطن اصلى خود بحسب درخواست محمد على ميرزا حاكم كرمانشاه با ملاحظه پاره مصالح دينيّه مدتى هم در آن بلاد توقف كرد تا آنكه بسبب اشتعال نايره هرج‌ومرج و فساد و فتنه، شيخ ناچار به حائر شريف رحلت فرمودند كه بقيه عمر خود را در آن ارض اقدس به تأليف و تصنيف و انجام وظائف دينيّه بپردازد.

تأليفات: 1- الاجازات 2- الاجتهاد و التقليد 3- احكام الكفار باقسامهم قبل الاسلام و بعده 4- اسرار الصلوة 5- الاصفهانية در شرح بعضى احاديث مشكله كه بدرخواست بعضى از اهالى اصفهان تأليف شده 6- بيان حقيقة العقل و الروح و النفس 7- تفسير آيه اياك نعبد 8- تفسير آيه و البحر يمده من بعده سبعة ابحر 9- تفسير سوره هل اتى على الانسان 10- ديوان شعر 11- شرح تبصره كه ناتمام است 12- شرح حكمت عرشيه ملاصدرا 13- شرح الزيارة الجامعة الكبيرة 14- شرح سوره توحيد 15- شرح الفوائد 16- شرح مشاعر ملاصدرا 17- فوائد 18- مباحث الفاظ از اصول 19- معنى الامكان و العلم و المشية 20- نفى كون الكتب الاربعة قطعية الصدور من المعصوم و غير اينها از رساله جفر و علم حروف و معرفت ميزان حروف و انحاء بسط و تكسير و بدا و احكام لوحين و سير و سلوك و جنّت و نار و غيرها كه بسيار است. بالجمله شيخ احسائى طريقه موهونه متصوّفه را شديدا مخالف و از محيى الدّين عربى به مميت الدّين تعبير كرده بلكه طريقت و سليقه ملا محسن فيض را نيز كه بسيار متوسط و عادلانه بوده انكار داشته و او را نيز بعوض محسن مسيئى مى‌گفته است.

شيخ احسائى دو پسر داشته شيخ محمد و شيخ على كه ايشان نيز عالم فاضل كامل بوده و شيخ محمد نسبت بپدر خود چنان بوده كه ميرزا ابراهيم پسر ملاصدرا نسبت بپدر خودش كه هريكى مسلك و طريقت پدر خود را شديدا مخالف و منكر بوده‌اند.