و شاگرد خواجه بودنش با تاريخ وفاتش نميسازد.

(ص 781 ج 1 س و 105 ج 1 مع و 74 سفينه)

اثير الدين ايساغوجى-

همان اثير الدين ابهرى مذكور فوق است.

اثير الدين عبد اللّه-

اثير الدين اومانى فوق است.

اثير الدين فتوحى مروزى-

بهمين عنوان فتوحى خواهد آمد.

اثير الدين محمد بن يوسف-

همان اثير الدين ابو حيّان است.

اثير الدين مفضل-

همان اثير الدين ابهرى است.

اجدابى ابراهيم بن اسمعيل-

بن احمد بن عبد اللّه، افريقى طرابلسى، مكنى به ابو اسحق، معروف به ابن الاجدابى كه گاهى اجدابى نيز گويند اديبى است لغوى و مصنّفات بسيارى دارد كه اشهر آنها كتاب الانواء و كتاب كفاية المتحفظ و نهاية المتلفظ است در فنون لغت، كه بسيار مختصر و صغير الحجم و كثير النفع بوده و در مصر و بيروت چاپ شده است. اجدابى در سال ششصد تمام هجرت (600 ه قمرى) درگذشته و نسبت او به اجدابيّه از نواحى آفريقا ميباشد. (ص 38 مط و 130 ج 1 جم)

اجل على بن منصور بن عبيد اللّه-

مكنى به ابو على، عالمى است فاضل كامل فقيه خطيب لغوى و مشهور به اجل و كثير الحفظ كه در مدرسه نظاميه بغداد فقه شافعى را فراگرفته و در علم لغت وحيد عصر خود بوده است. در معجم الأدباء از وى نقل كرده كه گفتى در كودكى هرروز نيم جزوه از كتاب مجمل اللّغة ابن فارس را از ابن القصار خوانده و نوشته و حفظ ميكرده است تا اينكه اين كتاب را حفظا و قرائتا و هكذا كتاب اصلاح المنطق و ديگر كتب نحو و لغت و فقه را در اندك زمانى حفظ كرد. ولادتش در سال پانصد و چهل و هفت (547 ه قمرى) بوده و تاريخ وفاتش بدست نيامد.