جنيد در سال دويست و نود و هفت يا هشت از هجرت (297 يا 298 ه قمرى) در نود و يك سالگى در بغداد درگذشت و در مقبره شونيزيه نزد قبر خالش سرّى سقطى بخاك سپرده شد ولى بنوشته آثار عجم وفاتش در سال 257 ه بوده است. پوشيده نماند كه فاضل محدّث معاصر در هدية الاحباب به تبعيّت قاموس، نام اصلى جنيد را سعيد بن عبيد نوشته و جنيد را لقب دانسته و بزعم بعضى نامش سعيد بن محمد بن جنيد ميباشد، لكن اين قول غريب بوده و با مندرجات كتب تراجم موجوده در نزد اين نگارنده منافات دارد و صاحب روضات هم آن را در هيچيك از كتب تراجم بدست نياورده است و تعرّض ما در اين عجاله بترجمه حال جنيد محض براى آگاهانيدن اين مطلب و احتمال صحت لقب بودنش ميباشد و الّا بنابر اينكه جنيد، نام اصلى باشد ترجمه حال او خارج از وضع اين كتاب است.

(ص 15 ج 5 مه و 163 ت و 127 ج 1 كا و 1845 ج 3 س و 68 عم و 54 ج 3 فع)

جنيد شيرازى ابن فضل اللّه-

ملقّب بصدر الدين كه مرشد و شيخ الاسلام بود، مدتى در خلوت نشسته و چندى بزيارت مكّه و مسافرت بلاد شام رفت و سپس بشيراز مراجعت نمود. تصانيف زيادى دارد، از آن جمله است:

1- ذيل المعارف فى ترجمة العوارف 2- شرح احاديث نبويه، وى در سال 791 ه قمرى درگذشت. در آثار عجم گويد: در صحن مسجد حاجى باقر از كوى دزك شيراز مزارى است معروف بشيخ جنيد و گرمابه‌ايست نزديك آن مسجد، كه آنهم حمام شيخ جنيد است ولى چون لوح قبر متلاشى شده معلوم نيست كه كداميك از همين جنيد شيرازى و يا جنيد شيرازى مذكور در زير است و شايد هم هيچكدام نباشد. (ص 464 عم)

جنيد شيرازى ابو القاسم-

در مستدركات بايد نوشته شود.

جواليقى‌[1]

جواليقى اسمعيل بن موهوب بن احمد بن محمد بن خضر-

بغدادى، مكنّى بابو محمد، اديبى است فاضل بارع نحوى لغوى، مليح الخط و

[1]- جواليقى- وجه نسبت آن در باب كنى، ضمن شرح‌حال ابن الجواليقى موهوب، خواهد آمد و در اينجا بعضى از موصوفين بهمين نسبت را تذكر ميدهد.