يا 365 ه قمرى) در استرآباد درگذشت. (ص 636 ج 1 س و 94 تذكرة النوادر)

جرجانى عبد الملك بن محمد-

مكنّى بابو نعيم، در قاموس الاعلام، همان شرح‌حال عبد اللّه بن عدى فوق را در اينجا هم با اندك تفاوت لفظى نوشته و ظاهرا سهو است. (ص 1777 ج 3 س)

جرجانى على بن عبد العزيز بن حسن بن على بن اسمعيل-

فقيه اديب قاضى، شاعر ماهر، شافعى، مكنّى بابو الحسن، وحيد زمان، نادره دوران، مردمك ديده علم و دانش، نظم بحترى و نثر جاحظ و خطّ ابن مقله را جامع و در عصر صاحب بن عبّاد قاضى القضاة رى بود. در طبقات الفقهاى ابو اسحق شيرازى در عداد فقها معدود و در يتيمة الدهر ثعالبى در سلك ادبا و شعرا منسلك است. براى تحصيل معارف باكثر بلاد اسلامى سياحت‌ها كرد و از هر خرمنى خوشه‌اى چيد، كتاب‌هاى تفسير القرآن، تهذيب التاريخ، الوساطة بين المتنبى و خصومه از تأليفات وى بوده و از اشعار او است:

ايضا:

ولادت جرجانى على، در سال دويست و نود و وفاتش در سال سيصد و شصت و دو يا شش از هجرت (362 يا 366 ه ق) در نيشابور واقع و يا در سيصد و نود و دو (392) در رى درگذشت و جنازه‌اش را بجرجان نقل دادند. (ص 352 ج 1 كا و 14 جم و 682 مط و 1777 ج 3 س)

جرجانى سيد على بن محمد-

بعنوان شريف جرجانى خواهد آمد.

جرجانى محمد بن على بن محمد-

ملقّب به ركن الدين، بنوشته قصص العلماء عالم فاضل امامى و از معاصرين علّامه حلّى متوفى بسال 727 ه ق ميباشد