اولى در اواخر سده نام‌برده زيسته و زمان متوكل عباسى و جنيد بغدادى و سرّى سقطى و جماعتى از مشايخ آن عصر را درك كرده و گروهى از اين طبقه بدو منسوب ميباشند و دويمى تا اواسط سده نام برده در قيد حيات بوده و زمان مأمون و معتصم عباسى را دريافته و در ميان اهل حال به علوّ رتبه و وفور كمال معروف و گروهى از عرفا صحبت ويرا درك كرده و نسبت بوى رسانند و او در مكانى استقرار نداشته و گاهى در مصر و زمانى در شام و هنگامى در عراق بسر مى‌برده است.

آجرى صغير آجرى كبير

بعنوان آجرى ابراهيم نگارش يافت.

آجرى محمد بن حسين بن عبد اللّه بغدادى-

مكنىّ به ابو بكر محدّث صالح عابد فقيه شافعى كه تا سيصد و سى‌ام هجرت در بغداد به نشر احاديث و اخبار پرداخته و ابو نعيم حافظ اسپهانى صاحب كتاب حلية الاولياء و جمعى ديگر از حفاظ محدّثين از وى روايت نموده‌اند و پس از تاريخ نام‌برده در مكه معظمه اقامت گزيده تا در اول محرم 360 ه قمرى وفات يافته و تصنيفات بسيارى در فقه و حديث دارد كه اشهر آنها كتاب اربعين او است.

(ص 714 ت و 63 ج 2 كا)

آجرى محمد بن خالد-

محدّث عامى صالح و صوفيانه بوده و خطيب بغدادى به دو واسطه از وى روايت كرده كه من مشغول آجرسازى بودم تا آنكه روزى شنيدم يك دسته از خشتها به دسته ديگر ميگفت خدا رحمت كند كه امشب داخل آتش‌خواهى شد، قدغن كردم كه آنها را به آتش نيندازند و از آن پس ترك آجرپزى كردم و صاحب ترجمه غير از محمد بن خالد بن يزيد است كه در زير مذكور خواهد شد و نيز از بيان فوق روشن گرديد كه اين آجر بمعنى خشت پخته و غير از آجر فوق است.

(ص 241 ج 5 تاريخ بغداد)

آجرى محمد بن خالد بن يزيد-

مكنّى به ابو بكر و معروف به اين الوندى محدّث عامى از ابو نعيم فضل و ديگران روايت كرده و