دوازدهم تا سال هزار و دويست و سى و شش هجرت حاوى بوده و تراجم احوال علما و ادبا و مشاهير ديگر را نيز كه در اين مدت از مصر بعرصه ظهور آمده‌اند مشتمل ميباشد.

جبرتى در سال هزار و دويست و سى و هفت يا چهل تمام از هجرت (1237 يا 1240 ه ق) درگذشت.

(ص 675 مط و 1766 ج 3 س)

جبلى سيد عبد الواسع بن سيد عبد الجامع بن عمران-

(يا عمر) بن ربيع غرجستانى، از مشاهير شعراى ايرانى، اديبى است فاضل، از اكابر اهل انشا و ادب، مولد و پرورشگاهش غرجستان ميباشد. در عهد دولت غزنويان و سلجوقيان ظهور يافت، سلطان سنجر و بهرام شاه غزنوى را مديحه‌ها گفت و در سال پانصد و پنجاه و پنج از هجرت (555 ه ق) وفات كرد. نسخه خطّى ديوان او بشماره 393 در كتابخانه مدرسه سپهسالار بزرگ تهران (دانشكده معقول و منقول) موجود ميباشد و از او است:

ايضا

غرج، بمعنى كوه و غرجستان كوهستان از بلاد ايران است كه از جنوب به غزنه، از شمال بمرو، از مشرق به غور، از مغرب بهرات محدود ميباشد و تخلّص جبلى نيز همانا بجهت‌