تشبيلى شيخ ابراهيم رملى-

از اكابر فقهاى حنفيّه قرن يازدهم هجرت ميباشد كه بالخصوص در علم فرائض بر ديگران مقدّم بود، در ادبيّات و فنون ديگر نيز با معاصرين خود شركت داشت، نخست در مولد خود فلسطين و يا در شهر رمله از بلاد فلسطين (كه در شش فرسخى بيت المقدّس است) بتحصيل مراتب علميّه پرداخت، در مصر از اكابر فقها و ديگر علماى حنفيّه اخذ مراتب نمود پس بوطن خود برگشته و بناى تدريس گذاشت تا در سال هزار و چهل و نه از هجرت (1049 ه ق) در رمله درگذشت.

(ص 122 ج 2 مه و 564 ج 1 س)

تغلب بفتح اوّل و كسر لام، در اصطلاح رجالى، احمد بن يحيى نحوى بوده و شرح حالش موكول بكتب رجاليه است، در اين كتاب نيز تحت عنوان ثعلب (كه با حرف ث-

ثخذوع سعفص است) اشاره خواهيم كرد.

تغلبى عمرو بن كلثوم-

از اصحاب معلّقات بوده و بعنوان ابن كلثوم خواهد آمد.

تفاحى يحيى-

شاعر ايرانى، بعنوان سيبك نيشابورى خواهد آمد.

تفتازانى مسعود بن عمر بن عبد اللّه-

خراسانى هروى، شافعى يا حنفى، ملقّب بسعد الدين و معروف به ملّا سعد تفتازانى، بفرموده روضات و ديگر كتب تراجم مذهب شافعى داشت و در فوائد البهيّة از علماى حنفيّه‌اش شمرده است، بهرحال از اكابر علماى متبحّرين ميباشد. در سال 712 يا 722 ه ق در ديهى تفتازان نام، در نزديكى شهر نسا از بلاد خراسان زاييده شد، در فقه و اصول و تفسير و كلام و منطق و تمامى فنون ادبيّه و اكثر علوم متداوله استاد كل و محقّق و وحيد عصر خود بود، سيد شريف جرجانى (كه بهمين عنوان شريف جرجانى بشرح حال او خواهيم پرداخت) با آن همه جلالت علمى در بدايت حال بر عظمت و احاطه علمى تفتازانى گواهى داشت و از درر بحار تحقيقاتش التقاط مينموده است تا آنكه در نتيجه يك بحث علمى كه در مجلس تيمور لنگ درميان ايشان وقوع يافت وفاق‌شان بر نفاق مبدّل شد و چنانچه‌