چنانچه بعضى گفته‌اند، لكن موافق آنچه از خودش نقل شد اين هردو، نام جلد اوّل كتاب الانوار مذكور در بالا است 5- الدر النضيد فى مغازى الامام الشهيد 6- سرور اهل الايمان فى علامات ظهور صاحب الزمان ع 7- السلطان المفرح عن اهل الايمان 8- شرح مصباح صغير 9- النكت اللطاف الواردة على صاحب الكشاف چنانچه بعضى گفته‌اند لكن موافق آنچه از خودش نقل شد همين كتاب هم نام جلد ديگر كتاب الانوار مذكور در بالا است.

سال وفاتش بدست نيامد لكن از رجال قرن هشتم هجرت است.

(ص 435 مس و 398 ت و 110 هب و 297 ج 2 و 178 ج 3 ذريعه)

بهاء الدين‌

پدر مولانا جلال الدين رومى است كه بعنوان سلطان العلماء محمد بن حسين خواهد آمد. پوشيده نماند كه او غير از بهاء الدين احمد، معروف بسلطان ولد است كه پسر جلال الدين رومى ميباشد، وى از اكابر صوفيّه محسوب، ديوانى مرتب و منظومه‌اى بطرز مثنوى پدرش دارد و كتاب ديگرى نيز تأليف كرده بنام ولدنامه كه مشتمل بر شرح حال پدر و جدّش ميباشد. سلطان ولد، بعد از وفات حسام الدين حسن بن محمد (متوفى در 684 ه ق) كه از اكابر اصحاب جلال الدين رومى و خليفه و جانشين وى بود در تمامى فنون طريقت خليفه همين حسام الدين شد و در هفتصد و دوازدهم هجرت (712 ه ق) در قونيه وفات يافت و در جنب پدرش مدفون گرديد.

(ص 51 ج 4 فع و 2601 ج 4 س و 97 سفينه)

بهاء الدين يوسف بن رافع-

در باب كنى، بعنوان ابن شداد نگارش خواهد يافت.

بهاء زهير زهير بن محمد-

بعنوان بهاء الدين مهلبى مذكور افتاد.

بهاء سنجارى اسعد بن يحيى بن موسى-

سنجارى، موصوف به بهاء، مكنّى بابو السعادات، فقيه شافعى كه در فنّ خلاف سخن مى‌راند لكن شعرش بر ديگر فنون او غالب آمد و بآن رشته اشتهار يافت و در اثر مدح اكابر به صله و انعامات ايشان نايل شد و در سال ششصد و بيست و دو از هجرت (622 ه ق) در هشتاد و نه سالگى درگذشت.