بخشى حسن بن عبد اللّه بن محمد بخشى-

حلبى، از افاضل علماى عامّه ميباشد كه فقه و حديث و تصوّف و نحو و علوم ادبيّه و صحاح ستّه را از پدر خود شيخ عبد اللّه بخشى و از عموى خود شيخ ابراهيم بخشى و ديگر اكابر وقت اخذ كرد، شعر خوب هم مى‌گفته و تأليفات مرغوبى دارد كه از آن جمله است:

1- بهجة الاخيار فى شرح حلية المختار 2- تحرير المقال فى خلق الافعال 3- شرح اسماء البدريين 4- النور الجلى فى النسب الشريف النبوى و غير اينها. بخشى، زمانى در صيدا قضاوت نمود، در اواخر عمر خود بيست سال متقاعد و منزول گرديد و تا در سال هزار و صد و نود از هجرت (1190 ه قمرى) در هفتاد و نه سالگى درگذشت.

(ص 26 ج 2 سلك الدرر)

بدايع نگار ميرزا فضل اللّه بن ملا داود-

مشهدى، از فضلاى عصر حاضر ما است كه از استان ملائك پاسبان رضويّه بلقب بدايع نگار، قرين افتخار شد، از آن آستانه را تبه‌خوار بود و در سال هزار و سيصد و چهل و سه از هجرت (1343 ه قمرى) وفات يافت و از تأليفات او است:

1- ازهار الربيع كه شرح بديعيه پدرش ملّا داود است 2- البدايع كه ديوان اشعار است 3- بدايع الاشعار فى شرح صنايع الاسحار. مخفى نماند كه صنايع الاسحار، كه قصيده قواميه‌اش نيز گويند، قصيده‌ايست كه قوامى گنجى مطرزى خباز، عموى نظامى گنجوى، صاحب خمسه، متوفى در سال 576 ه ق، در مدح قيزيل ارسلان سروده است كه جميع صنايع بديعيّه و نكات ادبيّه شعريّه را حاوى ميباشد، بدايع نگار، همان قصيده را شرح كرده و در سال 1336 ه قمرى در مشهد مقدّس رضوى چاپ شده است 4- بيان المعانى فى علم المعانى 5- التنميقات فى التوقيعات 6- مطلع الشمس كه در سال 1331 ه چاپ شده است 7- مطلع الشموس كه در 1339 ه ق چاپ شده است. (مواضع متفرقه از ذريعه)

بدايع نگار سيد ميرزا مهدى-

بعنوان لاهوتى خواهد آمد.

بدايعى بلخى محمود بن محمود-

از شعراى عهد سلطان محمود ميباشد و از اشعار او است: