1104 ه ق، شرحى بر نهج البلاغة تأليف داده كه هنوز ناتمام است، مدتى در شيراز و اصفهان قضاوت نمود و سال وفاتش بدست نيامد، ظاهر آن است كه در سال 1097 ه قمرى كه تاريخ تأليف امل الامل شيخ حرّ عاملى است در قيد حيات بوده است.

(ص 413 ملل)

بحرانى سيد ماجد بن هاشم صادقى ابن على بن مرتضى بن على بن ماجد حسينى-

عالمى است ربّانى و جليل القدر، اديب فاضل، شاعر ماهر و ملا محسن فيض و جمعى ديگر از اجلّه از تلامذه او بوده‌اند. سيد على خان مدنى، در سلافة العصر، بسيارش ستوده و اشعار زيادى از وى نقل كرده است. در سال هزار و بيست و هشتم هجرت (1028 ه قمرى) در شيراز وفات يافت و كتاب التعليقات على خلاصة الاقوال فى الرجال از تأليفات او است. در امل الامل گويد كه وى ديوان شعرى هم دارد و نيز بعد از سيد ماجد مذكور يك نفر سيّد ماجد ديگرى هم نوشته كه پدرش على بن مرتضى بحرانى است و گويد كه فاضل جليل، اديب شاعر و با شيخ بهائى معاصر و مابين ايشان علاقه مودّت مستحكم بود و شيخ بهائى او را مى‌ستوده و اين سيد ماجد رساله‌اى در اصول تأليف داده است. در پايان كلامش گويد: محتمل است كه همين سيد ماجد بن على بن مرتضى، همان سيد ماجد بن هاشم بن على بن مرتضى (مذكور در بالا) باشد بلكه ظاهر، وحدت و يكى بودن ايشان است نگارنده گويد: ماجد بن على گفتن همانا از راه نسبت بجدّ ميباشد كه بسيار معمول است و الّا نام پدرش هاشم بوده است. (ص 639 ت و 493 ملل و 231 ج 3 ذريعه و غيره)

بحرانى شيخ محمد بن احمد بن ابراهيم-

از اكابر علماى اماميّه ميباشد كه كتابى موسوم به اصول الدين تأليف داده و در سال هزار و صد و هشتاد و شش از هجرت (1186 ه قمرى) پيش از برادرش صاحب حدائق وفات يافت.

(ص 192 ج 2 ذريعه)

بحرانى شيخ محمد بن احمد بن محمد بن احمد-

از اكابر علماى اواخر سده سيزدهم هجرت ميباشد و يا اوائل قرن چهاردهم را نيز درك كرده است. بحرانى، شيخ احمد بن صالح مذكور در بالا، متوفى بسال 1315 ه قمرى، با وى‌