بحرانى شيخ احمد بن ابراهيم بن احمد-

بن صالح بن احمد بن عصفور بحرانى، پدر شيخ يوسف صاحب حدائق، از اكابر علماى اوائل قرن دوازدهم هجرت ميباشد كه در سال هزار و صد و سى و يك وفات يافت و از تأليفات او است:

1- اثبات الجزء الذى لا يتجزى 2- ثبوت الولاية على البكر البالغة الرشيدة 3- الجزء الذى لا يتجزى كه در آن جزء لا يتجزّى را انكار نموده و ظاهر آن است كه اين رساله غير از رساله اوّلى مذكور است. (مواضع مربوطه از ذريعه)

بحرانى شيخ احمد بن زين الدين-

بعنوان احسائى نگارش داديم.

بحرانى شيخ احمد بن صالح-

بعنوان قطيفى مذكور خواهد شد.

بحرانى شيخ احمد بن محمد بن يوسف-

در اوائل قرن دوازدهم هجرت، از اكابر علماى اماميّه بود. رساله الاستقلالية در استقلال پدر در امر تزويج دختر بالغه رشيده باكره خود، از او است و در سال هزار و صد و دو از هجرت (1102 ه قمرى) وفات يافت. (ص 32 ج 2 ذريعه)

بحرانى شيخ جعفر بن كمال الدين-

عالم عامل، فاضل كامل، شاعر ماهر، امامى مذهب، در حديث و رجال و تفسير و قرائت و علوم عربى و ديگر فنون متداوله مهارتى بسزا داشت، از معاصرين شيخ حرّ عاملى بود، از شيخ على بن سليمان بحرانى و سيد نور الدين عاملى برادر صاحب مدارك روايت نموده است با شيخ فاضل فقيه محدّث، صالح بن عبد الكريم بحرانى، كه شرح حالش در زير مذكور است صداقت بى‌نهايت داشت. نخست هردو بجهت تنگى معيشت بشيراز، كه مجمع اعيان فضلا بود رفتند و ديرگاهى مقيم شدند، اخيرا تبانى كرند بر اينكه يكى از ايشان بديار هند رود و ديگرى در بلاد عجم اقامت نمايد، هركدام از ايشان نايل بثروت گردد وظائف مساعدت را درباره ديگرى معمول دارد اينك شيخ جعفر بهند رفته و در حيدرآباد اقامت كرد و شيخ صالح در شيراز ماند و از توفيقات خداوندى هردو مرجعيّت عمومى يافته و سعادت دنيا و آخرت را حيازت نمودند تا آنكه شيخ جعفر در سال هزار و هشتاد و هشت‌