1/ 9- كه به صفت نور بودن نسبت داده شده است-. بدان كه نور
حقيقى(1) [حقيقى است كه همه چيز] بدان ادراك مىشود و خود قابل ادراك نيست
براى اينكه عين ذات حق تعالى- از جهت تجرد و تنزهش از نسبتها و اضافات-
مىباشد. از اين روى بود كه چون از پيغمبر صلى الله عليه و آله پرسش شد كه
آيا پروردگارت را ديدهاى؟ فرمود: نور است، چگونه ببينمش؟ يعنى نور مجرد را
امكان ديدنش نيست، و همين طور خداوند متعال در كتابش در مقام بيان ظهور
نورش در مراتب مظاهر بدين [مطلب] اشاره كرده و فرموده است:
الله نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ [خداوند نور آسمانها و زمين
است]. و چون مراتب تمثيل را بيان داشت فرمود: نُورٌ عَلى نُورٍ [نورى
بالاى نورى است].
بنا بر اين، يكى از دو نور، ضياء [: پرتو] است و ديگرى نور مطلق اصلى. لذا
(1). نور حقيقى و وجود ناب- البته در بعضى از اذواق- هم مطلق و هم جملتا قابل ادراك است و أشياء بدان مفصلا ادراك مىشوند (حاشيه).