(17) فك ختم فص داوودى‌

1/ 17 بدان كه بيشتر آن چه كه بنا به مشيت الهى قصد بيانش را در شرح اين فص دارم، آن از جهتى مانند تتمه و دنباله مطالبى است كه در بيان اسرار حالات حضرت سليمان عليه السلام بيان شد، زيرا بين اسرار حالات حضرت سليمان و حضرت داوود عليه السلام اشتراك بزرگ [و عجيبى‌] است كه خداوند متعال در كتابش از آنها آگاهى داده و فرموده: وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ وَ سُلَيْمانَ عِلْماً [نمل/ 15: ما داود و سليمان را علمى بخشيديم‌] آن علمى كه از جانب سليمان حكايت مى‌كند و مى‌فرمايد: يا أَيُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ وَ أُوتِينا من كُلِّ شَيْ‌ءٍ [نمل/ 16: اى مردم! ما زبان پرندگان آموخته شديم و همه چيز به ما داده شد]. بنا بر اين، خداوند آن چه كه به آن دو روزى فرمود، وى را با پدرش شريك قرارداد. و همين طور در طلب شكر و سپاس، خداوند ميان آن دو اشتراك داد لذا: قالا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنا عَلى‌ كَثِيرٍ من عِبادِهِ الْمُؤْمِنِينَ [نمل/ 15:

و گفتند سپاس خداى را كه ما را بر بسيارى از بندگان خويش برترى داد]. همچنين در فرمان و صدور حكم [داورى‌] هم بين آن دو اشتراك داد و فرمود: وَ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ إِذْ يَحْكُمانِ في الْحَرْثِ‌