يك وقت كسى كه مامور مستغلات ملكى حضرت امير سلام الله عليه بود , به حضرت عرض كرد كسى از شما چيزى خواست , گفت من نيازمندم و مقروضم , شما فرموديد به او هزار واحد بدهيد , اما بيان نفرموديد هزار واحد طلا يا نقره . فرمود : كلا هما عندى حجر اعطه انفعهما بحاله [16] . هر دو پيش على سنگ است طلا يك سنگ زرد و نقره هم يك سنگ سفيد است . طلا و نقره جزء گياهان كه نيستند , جزء جمادات اند . و به اصطلاح از احجار كريمه اند فرمود : براى من بى تفاوت است . اما هر چه كه به حال او نافع تر است و مشكلش را حل مى كند به او بده .

خلاصه آنكه : اينها طورى زندگى كرده اند كه دشمن درباره آنها احتمال طمع نمى ده نمى دهند , چون فهميدند دنيا جيفه و مردار است . در جريان عقيل مى فرمايد [17] از من وامى خواست و به او ندادم . آنگاه فرمود من شب ديدم كسى آمده است منزل كنار لباسش يك بسته اى است , به او گفتم اين بسته اى را كه آورده اى اگر به مقصد زكوة و صدقه و امثال اين ها است كه بر ما حلال نيست . اگر يكى از اينها است كه بايد به بيت المال داد , نه به من . آن هم در روز