مؤمن بايد داراى تولى باشد , يعنى اسرار عبادات را دوست داشته باشد . دوست نماز باشد , نه نماز خوان باشد . سيدالشهداء سلام الله عليه به اباالفضل سلام الله عليه فرمود به اين قوم بگو امشب را كه شب عاشورا است به من مهلت بدهند براى اينكه خداى سبحان مى داند( انى احب الصلوة له) [19] . كه من نماز براى رضاى خدا را دوست دارم . نماز , محبوب من است نه من نماز خوانم . اين اعمال صورى و ظاهرى را كه همه دارند . آداب نماز هم كه ميسور خيلى ها است . آن باطن و حقيقت نماز , محبوب من است . من نماز را دوست دارم و مى خواهم از دوستم وداع كنم .

از امام سجاد سلام الله عليه و ديگر معصومين سلام الله عليهم رسيده است كه : اذا صليت صل صلوة مودع [20] , وقتى نماز مى خوانيد مثل آن كسى باشيد كه مى خواهد نماز را وداع كند . زيرا ممكن است اجل نگذارد به نماز بعدى برسى .

نماز خواندن مهم نيست . نماز را و باطن نماز را دوست داشتن مهم است . جنگ كردن مهم نيست , انسان بايد آن جهاد فى سبيل الله را دوست داشته باشد . چرا همه اين جنگ آوران جهان طبيعت محو شدند و فقط رزمندگان اسلامى در