درباره( ورع) از امام سجاد سلام الله عليه نقل شده است كه فرمود : من عمل بما افترض الله عليه فهو من خير الناس و من اجتنب عما حرم الله عليه فهو من اعبد الناس و من اورع الناس و من قنع بما قسم الله له فهو من اغنى الناس [21] . هر كسى كارهاى واجب را انجام بدهد از بهترين مردم بشمار مى آيد و هر كسى هم از محرمات بپرهيزد از عابدترين و متورع ترين انسانها است . چون گناه عليه محبوب قيام كردن است , انسان نبايد انجام دهد . نه براى اينكه جهنم نرويم , آن اطاعت و عبادت بردگان است , كه( خوفا من النار ) گناه نمى كند . انسانى كه به يقين رسيد باطن گناه را مى بيند و باطن گناه جز شعله و لجن چيز ديگرى نيست .

يكى از شاگردان امام سجاد عليه السلام از حضرتش سؤال كرد [22] : اعمال ما را كه فرشتگان مى نويسند بجا است براى اينكه مى بينند و مى نويسند , اما آيا خاطرات و نيت هائى را كه ما فقط از دل گذرانده ايم و هنوز به لباس عمل در نيامده آنها را هم مى نويسند يا خير ؟ آنها را كه نمى بينند پس از كجا مى فهمند تا بنويسند : ان تبدوا ما فى انفسكم او تخفوه يحاسبكم به الله . كه خداى سبحان مى فرمايد : اسرار درونى را كه براى كسى افشاء نكرده ايد , در قيامت بايد حسابش را پس بدهيد . اين اسرار درونى را فرشتگان از كجا مى دانند و از كجا مى نويسند ؟ حضرت فرمودند : آيا بوى روضه و بستان و بوى كثافت و گنداب يكى است ؟ اگر از كنار باغى پر از گل و معطر بگذريد , بوى خوب به مشام شما مى خورد , و اگر بوى بد به مشام انسان برسد , مى فهمد كه اين جا كثافت و زباله است . از بو مى توان فهميد كه از كنار باغ مى گذريم يا از كنار چاه . از بوى خوب فرشتگان تشخيص مى دهند كه اين مؤمن در قلبش اسرار و نيت ها و اراده هاى خير و طيب و طاهر است و از بوى بد هم فرشتگان مى فهمند كه در درون اين شخص ,